۸

امسال اسفند داره مثل برق وباد میره واحساس میکنم از همه چی عقبم،حس وحال رفتن توشلوغی بازاروپاساژاو خیابونارو ندارم ولی دیروز به زوره میم رفتیم بیرون یه دوری با ماشین زدیم،میم که امسال عزاداره ولباس نو نمیخره منم حس وحالشو ندارم فقط واسه خانم کوچولو لباس وکفش از طریق اینستاسفارش دادم،امسال عیدمامانم باداداشم کربلاست از۲۷اسفندمیرن تا۶فروردین ومن از وقتی شنیدم حس خوبی ندارم،هم دلگیرم هم نگران،دلگیر چون احساس میکنم انگارهیشکی بامن نیست وپشتم خالی میشه بارفتنشون،نگرانم چون هنوز این کروناهست ومامانم سیستم ایمنیش به شدت ضعیفه وعراق هم سیستم بهداشتش داغونه واین چندروز مثل چندسال واسم میگذره.خونه تکونی هم به لطف یه روز مرخصی ای که میم تونست بگیره به آخراش نزدیک شده وحداقل این روزا از این نظریکم اعصابم آروم تره والبته اگه حوصلم بکشه بجای از بیرون شیرینی خریدن خودم شیرینیه عیدو درست میکنم که البته بعید میدونم حوصلم بکشه ولی ازاونجایی که میم شیرینی هامو خیلی دوس داره واصرار داره  شاید اندازه چندتادونه درست کنم :)